Atrakcje

JEZIORO GROCHOWSKIE (na miejscu)

Jest to przepływowe jezioro eutroficzne o powierzchni około 57 ha i 2 km długości. Maksymalna głębokość jeziora wynosi około 7 m, na wysokości agroturystyki do 2 m, a przy pomoście 1 m. Odznacza się ono dużą koncentracją substancji odżywczych rozpuszczonych w wodzie co powoduje silny rozwój życia biologicznego. Występuje tu dużo roślinności wodnej oraz spora warstwa osadów dennych w postaci mułu, co przekłada się na mnogość ryb w tym akwenie. Bytują tu takie gatunki jak: szczupak, okoń, sandacz, węgorz, karaś złoty i srebrny, leszcz, krąp, wzdręga, płoć, natomiast prawdziwym królem tych wód jest lin. Administratorem jeziora jest Gospodarstwo Rybackie Charzykowy pobierające opłaty za wędkowanie. Poza istniejącymi dojściami i kładkami linia brzegowa jest tu trudno dostepna. Na południowym brzegu od strony miejscowości Silno istnieje kilkumetrowy pas lini brzegowej gdzie został nawiezionym żwir i usunięta roślinność czyniąc to miejsce nadającym się do kąpieli. Można tu dopłynąć sprzętem dostępnym w agroturystyce lub dojść do niego obchodząc jezioro z drugiej strony. Dla bardziej wymagających gości dobrym rozwiązaniem może okazać się odwiedzenie urokliwego kapieliska niestrzeżonego nad Jeziorem Wysockim w miejscowości Objezierze (niespełna 3 km od agroturystyki) lub kąpieliska strzeżonego nad Jeziorem Rudnica w miejscowości Raciąż (6 km od agroturystyki).  

GRÓD RACIĄŻ (6,5 km od agroturystyki)

Najstarszy ośrodek administracyjny południowej części Pomorza Gdańskiego. Jest to dawny gród kasztelański, który w okresie średniowiecza został usytuowany na wyspie śródleśnego jeziora Śpierewnik, która obecnie stanowi półwysep. Prowadzone tu badania geomorfologiczne wykazały, że w średniowieczu poziom jeziora był o metr wyższy. W latach 70-tych ubiegłego wieku teren grodziska został dokładnie przebadany przez archeologów, a w 2012 r. został oddany dla turystów częściowo zrekontruowany gród. Na majdanie powstały: brama wjazdowa, fragment palisady i domostwa w postaci zrębów, uporządkowano cmentarzysko, stworzono ścieżki, punkty z informacją o historii grodu i prowadzonych tam badaniach oraz punkt widokowy. Dawna wyspa została ?połączona? z lądem drewnianym mostem. Grodzisko wpisane jest do rejestru zabytków archeologicznych województwa Kujawsko ? Pomorskiego. W Domu Kultury w Raciążu znajduje się wystawa prezentująca zabytki odkryte w miejscu prowadzonych w grodzisku prac badawczych. Wystawa ma charakter stały i można ją oglądać w godzinach otwarcia Domu Kultury, to jest od poniedziałku do piątku w godzinach 12:00 ? 20:00.

Bliska odległość od agroturystyki sprawia, że jest to idealne miejsce na ciekawą wycieczkę o wysokich walorach przyrodniczych i krajoznawczych, z nutą historii w tle. Polecam serdecznie ponieważ jest to miejsce położone w bardzo urokliwej scenerii Jeziora Śpierewnik.

Trochę historii

Nie jest znana dokładna data powstania grodu jednak pierwsze wzmianki pochodzą już z 1178 r. w, których książe pomorski Sambor I pisze o dziesięcinach z Raciąża dla klasztoru w Oliwie. Z kolei przekaz z Kroniki Wielkopolskiej datowany na 1256 r. mówi o zdobyciu grodu kasztelańskiego Raciąż przez książąt: Przemysła, Bolesława oraz Kazimierza Kujawskiego. Wówczas to gród został zniszczony a następnie odbudowany przez Warcisława, młodszego syna Świętopełka. Na przełomie XIII i XIV wieku był siedzibą kasztelani i komory celnej jednak stracił na znaczeniu po tym jak Tuchola stała się ośrodkiem władzy. Ostatecznie w 1307 r. jego właściciel, kasztelan kaliski Piotr Święca wraz z synami sprzedali go Krzyżakom i od 1330 r. był częścią komturii tucholskiej. W tym samym roku, po pożarze nazwę grodu Raciąż przeniesiono na wieś leżącą na południowym wschodzie. W 1454 r. po proklamowaniu przez króla Polski Kazimierza Jagiellończyka inkorporaji Prus, Raciąż stał się częścią I Rzeczpospolitej i przynależał do starostwa tucholskiego.

DWÓR W WYSOKIEJ (4 km od agroturystyki)

<Od drugiej połowy XVIII wieku majątek zasłużonego na pomorzu rodu Janta-Połczyńskich. W 1812r. został on spalony przez wycofujące się spod Moskwy wojska Napoleona, które stacjonowały w Wysokiej. Odbudowy podjął się Adam Janta Połczyński senior, jednak już w 1871r. przechodząca przez ten rejon trąba powietrzna zniszczyła drewniane zabudowania dworu. Kataklizm był impulsem dla Adama Janta Połczyńskiego juniora do przebudowy dworu. Do dawnego parterowego domu dostawiono nowy, utrzymany w stylu neoklasycystycznym oraz wybudowano nowe pomieszczenia gospodarcze. Ostatni właściciel z rodu, Leon Janta Połczyński w 1902r. wzbogacił posiadłość o oranżerię oraz kaplicę w stylu neoromańskim przy drodze dojazdowej. Rok 1911 to gruntowna przebudowa pałacu, który zyskał osiem pokoi mieszkalnych, duże piwnice i salę balową. Całość od frontu zwieńczyły cztery kolumny w stylu jońskim. Żona Leona, Maria Janta Połczyńska zd. Komierowska (matka chrzestna żagłowca ?Dar Pomorza? 1930r.) w swoich pamiętnikach z dużym entuzjazmem odnosiła się do nowych instalacji z 1917r. Powstały tu: kanalizacja, elektryczność oraz centralne ogrzewanie, które w znacznym stopniu poprawiły standart życia. Kolejne lata to rozkwit kariery politycznej Jana Połczyńskiego, który był m.in. działaczem Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Rolniczego. W latach 1922-1927 pełnił funkcję senatora RP z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. W 1924 r. jego gościem w pałacu w Wysokiej był ówczesny Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Stanisław Wojciechowski. Janta Połczyński ponownie piastował funkcję senatora RP w latach 1930-1935r. z listy BBWR. W Latach 1930-1932 minister rolnictwa w gabinetah Walerego Sławka, Józefa Piłsudzkiego i Aleksandra Prystora. W maju 1939 r. sprowadził się wraz z żoną do willi w Milanówku wynajętej od Jana Sosnowskiego. W czasie wojny i okupacji wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa, przebywał w Milanówku, Rzeszowie i Ojcowie. W staromieściu zostali aresztowani w czasie obławy na partyzantów a następnie zwolnieni do domu. W latach II wojny światowej posiadłość w Wysokiej użytkował niemiecki generał von der Wahlen. Po ?wyzwoleniu? Polski majątek Janta Połczyński przejęło państwo, adaptując pałac na siedzibę administracji wysockiego PGR-u. W 1981 r. Wojewoda Bydgoski zmienił przeznaczenie pałacu na dom pomocy społecznej, którą to funkcję pełni do dnia dzisiejszego.